Het oog

Hola
Ben ik weer. Begin dit keer even met wat slecht nieuws die ik van het thuisfront kreeg. Mijn opa is vorige week zaterdag overleden. Niet onverwachts overigens. Gelukkig is hij wel lang bij ons gebleven met een leeftijd van 91 jaar. Maar het blijft meer dan naar want het was een geweldige opa. Maar mijn reis gaat door dus wel weer een reisverhaaltje hier voor jullie.

Laatste keer dat ik hier een verhaaltje schreef was ik in Oruro, een stad waar ik niet wilde zijn bedacht ik me toen ik er was. Koud en lelijk. Heb stiekum ook niet mijn best gedaan om het leuk te vinden. Ben de volgende ochtend gewoon gauw vertrokken naar Potosí, andere stad wat zuidelijker. In de bus kwam ik een Boliviaans meisje tegen die in Potosí tourisme studeert. Zij nodigde me uit om met haar en een vriendin van haar ´s avonds mee uit te gaan. Het werd een karaokebar. Een bar waar ik in Nederland gauw weg zou gaan maar hier vond ik het een soort van leuk/ grappig. Blauw licht, toen we binnen kwamen was er een rij vrouwen en een rij mannen die dan tegenover elkaar stonden te dansen. Allemaal keken ze lichterlijk verveeld. Nou ja ze gingen dan ook gauw zitten. Verder zaten er vooral oude mannetjes. Hier gaat in een karaokebar gewoon de microfoon rond langs alle zittende mensen en altijd zingt er wel iemand. Allemaal zware spaans/ zuid amerikaanse smartlappen. Alle ¨zangers¨ gaan volledig in de tekst op, sommige zingen goed sommige echt heel vals. Achter ons zaten 3 wat jongere gasten en aangezien je hier altijd met een partner danst kwam dat natuurlijk perfect uit dus die kwamen ons te dans vragen. Maar wij wilden nog even ons drinken opdringen, teleurgesteld gingen ze weer zitten. Maar natuurlijk nog even gedanst. Salsa hoort er dan natuurlijk ook bij. Nou ik doe me best maar het blijft een beetje een toestand. Er worden allemaal ingewikkelde draaien en pasjes voorbereid, nah goed ik hups een beetje mee en daar moet ie het dan mee doen;-)
Volgende dag zouden die twee meisjes me meenemen en een stadstour geven maar ze kwamen helemaal nooit opdagen. Was een beetje gek. Nou ja de dag verder was niet echt om naar huis te schrijven dus dat ga ik dan ook lekker niet doen.

Dag erna met een tour naar de mijnen vertrokken. Dichtbij Potosí is een mijn waar ze zilver en tin vandaan halen. Met een tour kun je er dan een kijkje nemen en zien hoe ze dat allemaal doen. In een winkel hebben we drank en dynamiet gekocht als kadootje voor de werkers en op naar de mijnen. Toen we er aankwamen werden we verwelkomt door 2 lama´s prachtig opgedirkt, leuke beesten zijn dat toch. Met mijnpakkie aan inclusief licht op ons hoofd vertrokken we de mijnen in. Ik had het soms zwaar om ergens doorheen te komen, zo klein alles. En maakte me dan ook een beetje zorgen om een paar hele grote engelse gasten die mee waren. Maar ook hun lukten het, ze keken alleen echt heel moeilijk maar het leven is hard, ook voor hen. Wat enge trappen af en op, slipperig, donker, krakkemikkerig. Maar geen mijnwerkers gevonden, die hadden een feestdag dus vrij. Onze gids wiens vader in de mijnen werk heeft voorgedaan hoe het werkt. Ik vind het moeilijk voor te stellen dat mijn eigen vader ooit in de mijnen werkte. Hoop voor hem dat de condities van die canadeese mijnen een beetje beter waren want hier is het echt hondenwerk als je het mij vraagt. Ze kauwen ook de hele dag op cocabladeren (basis van cocaïne) en drinken een 1 of ander zeer sterk drankje van 90 procent om het uit te houden. Aan het begin van de mijn staat trouwens een bordje dat het verboden is om dronken aan je werk te beginnen.
Toen we de mijn uitkwamen lag er bij de uitgang een hele plas bloed met daarachter de 2 lama´s, onthoofd. De feestdag was namelijk het offerfeest aan moederaarde. Het geloof is hier moederaarde. Dus moederaarde moet je bedanken. 1 keer in het jaar doen de mijnwerkers dat door lama´s te offeren. Maar ik weet niet. Vond het maar niks dat feest. Heel veel touristen. De touristen die bij de onthoofding waren hadden bloed op hun wangen van die beesten, zo nep ofzo. Stuk of 30-40 touristen in een kring op houten bankjes. Een paar mannetjes gingen rond met sterke alcohol en bier.
Voor het nemen van die shotjes giet je dan eerst een beetje op de grond voor moederaarde. Toen werden die lama´s in de kring getilt en geslacht. Smerige zooi en verder waren er weinig mijnwerkers te bekennen. Was waarschijnlijk een kleine groep waar we het vierde. Want je hebt heel veel mijngroepen en die offeren allemaal op hun eigen plek hun eigen lama(´s).
Zondag naar Tupiza vertokken, een dorp in zuid-Bolivia met een ontzettende mooie omgeving die ik ter paard heb bekeken samen met een gids. Een jongen van een jaar of 17 denk wiens droom het is in Europa te gaan werken zoals de droom van velen hier. Maar goed het was weer super mooi!

Wat óók mooi is is de zoutvlakte in Bolivia en de omgeving daarvan. Ben net terug van een vierdaagse tour daarnaar toe. Met een jeep een chauffeur/ gids, kokkin en 3 zwitsers ging ik op pad. Eerst 3 dagen door een heel mooi gebied gereden. Bergen, kleuren, meren met allemaal hun eigen kleur, rotsen, dingen en dangen. Wel een heel droog gebied en verbaas me dan ook elke keer als ik er beesten zie die zelf die plekken uitkiezen. Zo zag ik er struisvogels, vicuñas (lama soort), zeevogels en flamingo´s. Vroeg wat ze eten. Zag alleen maar steentje en droge grasjes op de grond liggen en kon me ook geen vis in die meren voorstellen. Maar flamingo´s schijnen dus prima te kunnen leven op alleen maar alg en wat die anderen eten weet ik nog steeds niet want verstond het niet, waarschijnlijk dus steentjes en drooggras. Ik denk dan vanaf nu ook dat dieren zeker wel een oog hebben voor mooie natuur wat betreft hoe het eruit ziet en dat ze hun plek in dit geval uitkiezen onder het motto ´het oog wil ook wat´. Verder verbaasde ik me ook over een paar dorpjes waar nog steeds mensen wonen. Absoluut troosteloos! Die dorpjes worden op de één of andere manier ook op de meest kleurloze plekken gemaakt en hebben vervolgens dezelfde kleur als die kleurloze plek. Alles grijs/ gelig, ver afgelegen van de bewoonde wereld. Maar die houden dan dus lama´s daar in die omgeving zonder planten, bomen of iets wat daar op lijkt. Ik snap het niet maar het zal wel. Maar je zult het misschien niet meer geloven maar die omgeving daar is echt prachtig. Vandaag de zoutvlakten. Enorme zoutvlakte, 2 keer zo groot als Gelderland en het ligt op een meter of 4000 boven de zeespiegel. Daarmee ijskoud. Het water dat er stroomt is ook bevroren. De hele omgeving is koud trouwens. Heb mijn thermopakkie niet uitgehad:-p En van een kachel heeft iemand ook nog nooit gehoord hier. Maar goed die zoutvlakten is cool. Gewoon allemaal zout in de vorm van een bijenraam, omringd door bergen. En dan heb je in het midden nog een soort van klein bergje vol met kaktussen. Beetje vreemd maar wel heel mooi! In de regentijd ligt er trouwens een laag water op de zoutvlakte en is het een spiegel. Dus dan zie je de lucht zowel op de grond als boven. Betekent dat ik er nog een keertje heen moetJ
Maar ga er verder niks over schrijven, je moet het gewoon zien namelijk. Straks op mijn foto´s of nog beter in het eggie!
Er had in Nederland in de krant gestaan trouwens dat vorige week in Uyuni (waar de tours beginnen en/ of eindigen) een grote groep touristen waaronder Nederlanders waren gegijzeld om een geasfalteerde weg voor elkaar te krijgen. Voor degenen die dit gelezen of gehoord hebben, gegijzeld is een erg groot woord. Ze hadden de wegen naar Uyuni geblokkeerd zodat niemand (ook de bolivianen niet) het dorp nog in of uit kon. Irritant dus (zeker als je weet hoe deprimerend dat dorp is) maar niet gevaarlijk ofzo. Maar alle contracten zijn getekend, die weg komt er dus iedereen blij en alle wegen weer open.

Kan trouwens geen foto´s van het vogel/ apen project op internet zetten want heb een virus op mijn camera kaartje waardoor er geen computer meer lijkt te zijn die het kaartje nog herkent als iets dat bestaat. Dus als iemand een idee heeft hoe ik ooit mijn foto´s er nog vanaf krijg?!!! ... kom maar op.

Ben nu in Argentinië bij de grens aan het wachten op mijn bus naar Salta, noord-Argentinië waar het ook weer errug mooi schijnt te zijn. We gaan het beleven. Dus geen San Pedro Noord-Chili want die omgeving schijnt een beetje het zelfde te zijn als waar ik afgelopen week was. En mijn tijd is kostbaar dus hoef geen zelfde dingen te zien hoe mooi ze ook zijn.

Groetjes en tot de volgende keer maar weer.